අපේ ගෙදර බත්පතේ කොළ පැහැ පළා වර්ගයක් නොවූ දිනයක් නොමැති තරම්ය. කුස්සිය පිටිපස්සේ කණ්ඩි කෑල්ලකට හේත්තුවී තිබුණු පාත්තියේ වූ කංකුං, මුකුණුවැන්න හා ගොටුකොළද ඊට ටිකක් එපිටින් වූ කතුරුමුරුංගා ගස් දෙකද හැමදාම අඩුපාඩුවක් නොකියන්නට පිඟානට පැමිණේ.
පළා මැල්ලුම හෝ සම්බෝලය අප කුඩාවුන් තිදෙනාට කවන්නට අපේ අම්මා දහසක් දේ කියයි. "අනේ මේ කතුරුමුරුංගා චුට්ට කාපන් පුතේ, හොඳට ඇස් පේනවා" , "කොළ ජාති කෑවම පාට වැටෙනවා". මේ මොන කතා කිව්වත් කුඩාවුන් වූ අප පළා මැල්ලුම කනවා හොරය. මා නම් කරන්නේ මුළින්ම පළා අහුර ගිල දමන එකයි. අවසන් බත් කට සමග කෑමට රසවත්ම දේ (මාළු කෑල්ල, බිත්තර කහමදය ) ඉතිරි කරගනිමි.
අවුරුදු තුන හතරක සිට පළා නොමැති රටක දිවි ගෙවන මට බත්පත අතට ගන්නා හැම මොහොතකම පළා මැල්ලුමක හෝ සම්බෝලයක රස දිවට දැනී නොදැනී යයි. මගේ ඇඹේණියද අැයට ඇති සීමිත සම්පත් යොදාගනිමින් බත් පතට කොළ පැහැ යමක් එක් කරන්නට වෙහෙසෙන්නීය. ඒ මා මෙන්ම ඇයත් කුඩා වුන් කළ කෙසේ වුවත් දැනුම් තේරුම් ඇති දා පටන් පළා ප්‍රේමීන් වේ. කෑම පසු පස නොඑලවන මට වුවත් කළවම් පළා මැල්ලුම ඉතා රසවත් අහරකි.
කළවම් පළා මැල්ලුම රසවත් වන්නේ එහි මුසුවී ඇති විවිධ රසයන් නිසාවෙනි. ඇතැම් කොළ වර්ගයක අමි රසද තවෙකෙක කොළ රසද දෙහි ඇඹුල් රසද උම්බලකඩ කැබැල්ලක පුළුටු රසද එක්වී තැනෙන රස අපූරුය.
ජීවිතය යනු රසවත් කළවම් පළා මැල්ලුමකි. මොසැයික් චිත්‍රයකි. වෙන්ව ගත්විට රසවත් නැතත් එක්ව ගත්විට සුන්දරය. රසවත්ය. දුක්බර සිද්ධි යැයි වෙන්කොට අමතක කරන්නට තැත් කළ සිදුවීම් පසු කළෙකදී ස්මරණය කළ විට එතරම් දුක්බර නොවන්නේ ඒ හා සබැඳි හෝ ඒ හේතුවෙන් පැන නැඟි පසු කාලීන සිදුවීම්, ඉතාමත් සුන්දර කාරණා බැවිනි.
මේ මගේ ජීවන දැකීමයි. මීට අමතරව අද මට විශේෂ දිනයකි. එනම් අද මාගේ ජන්ම දින සැමරුමයි. බ්ලොග් පිටුවක් අරඹන්නට සිතා බොහෝ කල් වුවත් වඳුරාගේ ගෙවල් හැදීම මෙන් දිනෙන් දින කල් දැමූ කටයුත්තක් වන මෙය අද දින අරඹමි. මේ අරභයා කෙටුම් පත් කළ ලිපි කිහිපයක් ද කෙටුම් පත් ගොනුවේ තිබේ. මා මිතුරු ප්‍රසන්න හිතවතාගේ බ්ලොගයට වඩා එක් පෝස්ටුවක් හෝ ලියමි.
No comments:
Post a Comment